La diskuttemo estis kaj restas ĉiam aktuala dum la tuta historio de Esperanto, kaj la esperantista movado de Uralo ankaŭ ne estas escepta kaj devas respondi al multaj demandoj kaj defioj ligitaj kun la natura rotacio de la generacioj, ĉar aktivaj kaj agemaj esperantistoj de la SEJMa kaj postSEJMa periodoj iom post iom fariĝas aĝuloj. Ili vidas sian apogon en la vicoj de pli junaj samideanoj. Sed ĉu ĉiam kongruas iliaj celoj kaj harmonias iliaj kontaktoj? Al ĉi tiu kaj pluraj aliaj demandoj oni serĉos respondojn dum la seminario  kadre de la renkontiĝo.

Kiel kunvivas  kaj kunagas esperantistoj de diversaj generacioj: junaj kaj maljunaj, spertaj kaj novaj?

Ĉu estas konfliktoj kaj kontraŭstaroj inter la esperantistaj generacioj, kion ili atendas unu de la alia?

Kial kaj kiel komencantoj povas adaptiĝi al la esperantista komunumo por trovi en ĝi sian propran agadkampon?

Kial spertaj esperantistoj post kelkjara brila aktivado fariĝas por longa tempo inertaj kaj marĝenaj observantoj?